Dinsdag 11 juni, 2013
Hardcore geen plastic gebruiken of kopen, is als van een klein fietsje met zijwieltjes, over te stappen op de grootste wielrenfiets die er is... MOEILIJK! toch wil ik positief blijven, dus noem ik het een echt grote uitdaging. Op dag 1 kwamen de eerste uitdagingen al op mijn pad: 18:00 uur, klaar met werk, rammelende maag, openbaar vervoer, nog geen boodschappen in huis. Op weg naar de tram kom ik altijd langs supermarkt X en besloot een poging te wagen iets voor het avondeten te kopen en mijn honger te stillen.
Dat viel even tegen, keek vooruit, opzij en achter me, werkelijk 99% procent van de artikelen zijn in plastic verpakt of wanneer in papier, toch nog netjes voorzien van een laagje folie. Bij de notenbar vroeg ik om een papieren zakje, maar helaas, ze werken nu alleen nog maar met doorzichtige folie zakjes. ( Oja, natuurlijk, alvast van te voren gewogen en gestickerd ) Terwijl ik eerder wel croissantjes in plastic-met-gaatjes-doorprikte zakjes heb gekocht, loop ik richting de broodafdeling en vraag nu beleefd om een servetje of papieren zakje om mijn croissantje bij de kassa te te kunnen afrekenen. De verkoopster had niet eens een velletje keukenrol. ( Met het croissantje in mijn hand door de winkel lopen durfde ik nog even niet, misschien aan het einde van de week wel? ) Behalve diepvries producten of voedsel in glazen pot, kon ik bij deze supermarkt niets anders kopen dan eieren in kartonnen doos en los gewogen bananen zonder het plastic tasje.Vlees voor het avondeten kon ik al helemaal niet kopen. Wachtend op de tram eet ik mijn banaantje ietwat verontrust op. Mijn telefoon rinkelt; het is mijn 13 jarige zoon. Of ik alsjeblieft alleen voor mijzelf geen plastic koop maar voor hem toch wel graag cornflakes wil meenemen... alsjeblieft... Ik zeg hem dat ik wel iets bedenk en ondertussen vraag ik mij ernstig af hoe ik zelf knapperige cornflakes kan maken. Vlakbij huis, schiet ik het Turkse bakkertje in, dat ondertussen wel weet dat ik die moeder ben die de broodjes altijd in een katoenen tasje laat doen, als haar jongste broodjes komt kopen. Dit keer neem ik een ongesneden brood mee, en leg het zo, hopla, boven op de spullen in mijn tas... woon één minuut bij het bakkertje vandaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten